دکتر دیوید پرود و همکارانش از دانشگاه کالگری در ایالت البرتای کانادا به خبرگزاری رویترز گفتند بررسی آنان به طور خاص بر روی ژنی موسوم به وایپرین (viperin) انجام گرفته است.
این ژن در دهه 1990 کشف شد و نقش آن در برخی بیماری‌های عفونی همچون سرما خوردگی شناسایی شده بود.
دکتر پرود و همکارانش با همکاری گروهی بین المللی از دانشمندان با بررسی 35نفر که قبول کرده بودند با ویروس سرماخوردگی آلوده شوند آنان را به وسیله رینو ویروس شانزده به بیماری سرماخوردگی مبتلا کردند. ساعاتی بعد از عفونت، محققان برش کوچکی در لایه درونی بینی آنان ایجاد کردند و بیان ژن ها یا فعالیت آنها را درون سلول های لایه درونی بینی داوطلبان مورد بررسی قرار دادند.
دکتر پرود در مصاحبه تلفنی خود با رویترز گفت : تصور می کنم برای بررسی عفونت سرما خوردگی، این بهترین روش باشد و اگر ما بتوانیم دریابیم که دفاع طبیعی بدن چیست در واقع می توانیم روشی برای درمان سرماخوردگی از طریق تقویت دفاع بدن بیابیم. دکتر لین جامپ از گروه محققان نیز گفت : این یافته از آن جهت مهم است که شیوه ای نوین برای درمان سرما خوردگی به دست می دهد و در واقع با استفاده از تقویت پاسخ طبیعی بدن، روند التهاب کنترل خواهد شد.
این نخستین مطالعه‌ای است که به بررسی کل محتوای ژنتیکی انسانی در ارتباط با سرما خوردگی می پردازد.
نشانه هایی همچون بینی پر احتقان ، سردرد و سرفه و نیز علائمی همچون آبریزش بینی ، عطسه و لرز نیز از نتایج فعالیت این ژنها محسوب می شوند. گروه بزرگی از مواد شیمیایی دستگاه ایمنی که کموکین chemokines نامیده می شوند ( و نام دیگرشان نیز قاتلان ویروس ها است ) ظرف چهل و هشت ساعت اول عفونت، فعال می‌شوند.
همچنین گروه دیگری از مولکول های دستگاه ایمنی در این روند فعال می شوند که به آنها اینترفرون interferons گفته می‌شود.
ژن وایپرین به طور متوسط در افراد مبتلا به سرما خوردگی ، شش برابر قوی تر از افراد سالم است.
دیگر مواد ضد ویروس که در جریان التهاب ، فعال می شوند عبارتند از MX1 و MX2 که به مقاومت در برابر ویروس آنفولانزا مرتبط هستند.
دکتر پرود گفت سال ها طول می کشد تا مطالعه کاملی در این زمین صورت گیرد و التهابی کوچک قادر است ایمنی بزرگی فراهم کند.
بیش از دویست ویروس در بروز سرما خوردگی و علائم آن دخیل هستند که از میان آنها می توان به رینوویروس‌ها rhinoviruses اشاره کرد و نیز ویروس‌های سی سیشیال تنفسی از این دسته ویروس‌ها محسوب می‌شوند.
بسیاری از این ویروس ها با بیماری های جدی تری همچون آسم و برونشیت مزمن در ارتباط هستند که اکنون همراه با بیماری آمفیزم در ردیف بیماری های مزمن انسدادی ریه محسوب می شود.
در کودکان کم سن و سال، اگر دچار عفونت های مکرر و عود کننده شوند، احتمال ابتلا به آسم به ده برابر دیگران افزایش می یابد.
هشتاد و پنج درصد از حملات آسم حاد با ویروس ها مرتبط هستند.
